Była zdrową dziewuchą. Najwyżej dwudziestoletnią. Z niemal czarnymi, sięgającymi talii włosami, przekłutymi sutkami i szerokim łukiem bioder. I miała w sobie dużo czerni. Tkwiącej głęboko, niby czarna, lepka ciecz.
Żółte światło słońca dosięgało jej przez wytłuczone szyby starego warsztatu samochodowego. Profil miała zwrócony do lustra, odbijającego duży, zachodzący teraz zielenią siniec. Zajmował całą długość kości policzkowej. Zaklęła, nacisnąwszy go strzępem gąbki z przeterminowanym podkładem kosmetycznym. Był co prawda nieco zbyt jasny dla jej skóry, ale pomagał zakryć wyrządzoną szkodę. Dlatego nałożyła go trochę i na krótkie rozcięcie przy dolnej wardze.
- Co powiedział? – Marta ponowiła pytanie. Wspierała się ramieniem o futrynę drzwi, które już dawno temu wyrwano z zawiasów. Marta była kurwą z rozjaśnionymi włosami, parą pończoch noszoną przez czwarty dzień z rzędu i dwoma poronieniami na chudym karku. Wilga spojrzała w swoje odbicie w lustrze i krótko pociągnęła niewielkim nosem.
- Żebyśmy wszyscy spierdalali.

youtube.com/watch?v=ww5GXbk58R0